مدیریت علمی کلانشهرها؛ زمینه ساز پویایی اقتصاد/ بهنام آزادی راد

مدیریت علمی کلانشهرها؛ زمینه ساز پویایی اقتصاد/ بهنام آزادی راد

مدیریت علمی کلانشهرها؛ زمینه ساز پویایی اقتصاد
بهنام آزادی راد
مدرس دانشگاه و دبیر پیشگامان صنعت اراک

رهبر انقلاب اسلامی، سال جدید را سال “اقتصاد مقاومتی؛ تولید- اشتغال” نامگذاری نمودند. این نامگذاری‌ها معمولا معطوف به مسائل و مشکلات جامعه است تا تمرکز بیشتری روی مسائل صورت گرفته و به اعتلای کشور کمک شود و مبین این است که تمام راهبردها، سیاست¬گذاری و هدف¬گذاری‌ها برای رسیدن به نقطه مطلوب باید در چارچوب همان موضوع سال باشند. نامگذاری سال جدید نیز در حالی صورت گرفت که طی سال های متمادی، مسئله اقتصاد همواره بعنوان اصلی ترین موضوع کشور، در همه ابعاد مورد توجه شخص مقام معظم رهبری بوده و ایشان همواره به برنامه ریزی و عمل در جهت بهبود وضعیت اقتصادی کشور از طریق تولید و افزایش صادرات غیرنفتی تأکید فراوانی داشته¬اند. از دیدگاه رهبری، نقاط کلیدی اقتصاد مقاومتی عبارتند از تولید داخلی و اشتغال بویژه اشتغال جوانان. پس از ابلاغ سیاست¬های کلی اقتصاد مقاومتی، نام¬گذاری مجدد سال بعنوان اقتصاد مقاومتی را می¬توان از یک سو تأکیدی بر لزوم اجرای این سیاست ها و از سوی دیگر، دلیلی بر عدم تحقق اهداف کلی اقتصاد مقومتی در سال های گذشته عنوان کرد. فاصله زیادی میان کارهای انجام شده با انتظارات مردم و رهبری وجود دارد و آمارهای مثبت و منفی را باید در مجموع مشاهده کرد. تاکید رهبر معظم انقلاب بر مقوله تولید و اشتغال ناشی از اهمیت آنها در شرایط کنونی کشور است. بی تردید تولید و اشتغال از مسائل اساسی جامعه است که مردم با آن‌ها درگیر هستند به ویژه مسأله اشتغال و بیکاری جوانان تحصیل¬کرده مهم ترین دغدغه خانواده ها است. بنابراین شناسایی چالش های پیش روی تولید و اشتغال در اقتصاد ایران بسیار پر اهمیت است.
شهری چون اراک که زمانی در صنعت، رتبه اول کشور را داشته و متاسفانه امروز به دلیل رکود اقتصادی و تحمیل صدها بیکار به جامعه به مراتب بسیار پایینی نسبت به جایگاه قبلی سقوط کرده است، در عمران، توسعه و پیشرفت شهری نیز دچار افول و عقب ماندگی شده است. به قولی صنعت و صنعت¬¬گر با مدیریت شهری بیگانه بوده و هستند؛ در حالی¬که انتظار مردم از بخش صنعت خیلی بیشتر از این¬ها می باشد و از طرفی نیز دانشگاه نتوانسته است ظرفیت علمی خود را در اختیار صنعت و بویژه مدیریت شهری قرار دهد. در این میان مدیریت شهری و بویژه شورای شهری که می¬توانست با ایجاد تعامل و روابط مناسب از ظرفیت هر دو بخش صنعت و دانشگاه استفاده نماید، بدلیل روزمره¬گی از این اصل مهم غافل شده و در نتیجه، این شهر و اوضاع حاکم بر آن نشان می¬دهد که از ظرفیت های هیچ یک برای رسیدن به هدفی واحد، استفاده نشده است. در حقیقت بازندگان صحنه اجتماعی-رفاهی و عمرانی همین مردم شریف هستند که باید، تاوان این بی¬مدیریتی را بدهند. امید است با تعامل بین سه ضلع مثلث صنعت، دانشگاه و مدیریت شهری چراغ توسعه و عمران روشن گردد.